Tasarı son derece basit: Suyla dolu saydam bir tüp alıp, buna Chlamydomonas reinhardtii adlı yeşil yosundan katıp güneşe bırakın. Yosun, fotosentez sürecinin bir yan ürünü olarak, doğal yöntemlerle hidrojen üretecektir. Şimdi, gazın toplanabileceği bir sistem oluşturmalısınız. Böylelikle, bir hidrojen çiftliği elde etmiş olursunuz.
Ciftlikteki parıltılı politen borular güney Kaliforniya’nın tuzlu çöllerine dek uzanıyor. Bunlar, suyla dolu, içlerinde çok sayıda mikroskobik yosun var, yosunların güneş ışınlarını emerek hidrojene dönüştürmesi isteniyor. Bu sürecin sonunda elde edilen hidrojen motorlu taşıtlara yakıt olarak piyasaya sürülecek.. Benzinin yerine!.
En azından, Kaliforniya Üniversitesi’nden Tasios Melis, bunun öyle olacağına inanıyor ve, "Yaptığımız hesaplamalara bakılırsa, ABD’de benzin kullanımının tümden yok edilerek yerine hidrojenin getirilmesi için yaklaşık 250,000 kilometrekarelik bir alanın hidrojen çiftliklerine dönüştürülmesi gerekiyor," diyor.
Bir başka deyişle, bu tasarının yaşama geçirilmesi için ABD’deki soya çiftliklerinin onda biri kadarının hidrojen çiftliklerine dönüştürülmesi gerekiyor.
Yosun heryerde yetişiyor
Yosun, alışılagelmiş ürünlerin elde edilmesinin olanaksız olduğu alanlarda bile yetiştirilebiliyor. Araştırmacımız, güney Kaliforniya’da güneşten kavrulan tuzla örtülü göl yataklarının hidrojen çiftlikleri için en elverişli yerler olduğuna dikkat çekerek, "Hiç bir şeyin yetişmeyeceği bu topraklar ışığı yansıtabilmeleri açısından önemli," diyor.
Hidrojen çiftlikleri şimdilik bir düş olmakla birlikte, Melis ve onunla aynı görüşü paylaşanların başarılı olmaları durumunda ilk hidrojen çiftliklerine birkaç onyıl içinde tanık olmamız da işten değil.
Bu çiftlikler yalnızca çevre dostu bir hidrojen kaynağı oluşturmakla kalmayacak.. halihazırda fosil yakıtlara bağımlı olan gelişmekte olan ülkelerin de hemen benimseyebilecekleri denli ucuz bir kaynak olacak.
Yoksul ülkelerin bu teknolojiyi kolaylıkla benimseyebileceklerine inanan Melis, ucuz hidrojen üretimi amacıyla yosun yetiştiren tek kişi değil.
Çok sayıda araştırma ekibi şimdilerde gerek genetik mühendislik yöntemleriyle, ya da mikropların yaşadığı ortam üzerinde birtakım oynamalar yapmak suretiyle hidrojen gazı elde etmeye çalışıyor.
A.B.D Enerji Bakanlığı da, tasarının ticari açıdan geçerli kılınabilmesi için araştırmaya her yıl mali destek sağlıyor.
Teori son derece basit
Tasarı son derece basit bir görüşe dayanıyor: suyla dolu saydam bir tüp alıp, buna Chlamydomonas reinhardtii adlı yeşil yosundan katıp güneşe bırakın.
Yosun, fotosentez sürecinin bir yan ürünü olarak, doğal yöntemlerle hidrojen üretecektir.
Bu aşamadan sonra yapmanız gereken tek şey, gazın toplanabileceği bir sistem oluşturmaktır. Böylelikle, bir hidrojen çiftliği elde etmiş olursunuz.
Gelgelelim, söz konusu yöntemi hemen yaşama geçirmeden önce, bunu uygulamanın inanılmaz biyomühendislik hünerlerini gerektireceğini, bugüne dek birkaç laboratuvarda ancak bir iki ilkörnekten öteye gidilemediğini de akılda tutmak gerekiyor.
Melis ticari bir hidrojen çiftliğinin güneş enerjisini yaklaşık %10’luk bir verimle hidrojene dönüştürmesi gerektiğine inanıyor.
Yüzde 10’u bulma
Halihazırda onun ve başka araştırmacıların sürdürdükleri deneylerde bu oran % 0,1’in bile altında kalıyor.
C. Reinhardtii’ nin büyük miktarlarda hidrojen üretebilmesi, yosunlarda fotosentez sürecinde köklü oynamalar yapılmasını gerektiriyor.
Araştırmacılar, hem foto sentez sürecinde yosunlarda ortaya çıkan problemleri, süreci durduracak veya kesintiye uğratacak yan ürünlerin üretimlerini gidermeye, sistemin gece gündüz üretimini sağlamak için sorunları çözmeye çalışıyorlar.
Güneş enerjisinden tam anlamıyla yararlanmak, ve fotosentez olayılının sadece temiz ve kullanılabilir hidrojen elde edilmesini sağlamak için daha önlerinde çok yol var.
Hatta yosunların üzerinde genetik oynamalar yapmak ve yosunların fotosentes sırasında istenmeyen enzimleri üretmelirini engellemek bile bu problemler arasında. bu farklı enzimi üretmeleri sağlanabilir.
Şirketler seyrediyor
Ayrıca hidrojen çiftliğinde verimin en yüksek düzeye çıkarılabilmesi için, güneş ışığının yosun kültürlerini içeren borulara geçmesi gerekiyor.
Hidrojen üretiminin yaşama geçirilmesinin böylesine incelikli genetik işlemleri gerektirmesi yüzünden, dünyanın önde gelen enerji şirketleri bu gelişmeleri dışarıdan izlemekle yetiniyorlar.
ConocoPhillips şirketinin araştırma geliştirme başkanı Steve Schlasner mikrobun özellikleri kesin olarak belirlenmeden bir hidrojen çiftliği tasarlamanın çok güç olacağına dikkat çekiyor.
Bu arada Enerji Bakanlığı yatırımlarının zamanla meyvesini vereceğine ve hidrojenin geleceğin çevre dostu yakıtı olarak yaşamımızın kaçınılmaz bir parçası olacağına inanıyor.
Ciftlikteki parıltılı politen borular güney Kaliforniya’nın tuzlu çöllerine dek uzanıyor. Bunlar, suyla dolu, içlerinde çok sayıda mikroskobik yosun var, yosunların güneş ışınlarını emerek hidrojene dönüştürmesi isteniyor. Bu sürecin sonunda elde edilen hidrojen motorlu taşıtlara yakıt olarak piyasaya sürülecek.. Benzinin yerine!.
En azından, Kaliforniya Üniversitesi’nden Tasios Melis, bunun öyle olacağına inanıyor ve, "Yaptığımız hesaplamalara bakılırsa, ABD’de benzin kullanımının tümden yok edilerek yerine hidrojenin getirilmesi için yaklaşık 250,000 kilometrekarelik bir alanın hidrojen çiftliklerine dönüştürülmesi gerekiyor," diyor.
Bir başka deyişle, bu tasarının yaşama geçirilmesi için ABD’deki soya çiftliklerinin onda biri kadarının hidrojen çiftliklerine dönüştürülmesi gerekiyor.
Yosun heryerde yetişiyor
Yosun, alışılagelmiş ürünlerin elde edilmesinin olanaksız olduğu alanlarda bile yetiştirilebiliyor. Araştırmacımız, güney Kaliforniya’da güneşten kavrulan tuzla örtülü göl yataklarının hidrojen çiftlikleri için en elverişli yerler olduğuna dikkat çekerek, "Hiç bir şeyin yetişmeyeceği bu topraklar ışığı yansıtabilmeleri açısından önemli," diyor.
Hidrojen çiftlikleri şimdilik bir düş olmakla birlikte, Melis ve onunla aynı görüşü paylaşanların başarılı olmaları durumunda ilk hidrojen çiftliklerine birkaç onyıl içinde tanık olmamız da işten değil.
Bu çiftlikler yalnızca çevre dostu bir hidrojen kaynağı oluşturmakla kalmayacak.. halihazırda fosil yakıtlara bağımlı olan gelişmekte olan ülkelerin de hemen benimseyebilecekleri denli ucuz bir kaynak olacak.
Yoksul ülkelerin bu teknolojiyi kolaylıkla benimseyebileceklerine inanan Melis, ucuz hidrojen üretimi amacıyla yosun yetiştiren tek kişi değil.
Çok sayıda araştırma ekibi şimdilerde gerek genetik mühendislik yöntemleriyle, ya da mikropların yaşadığı ortam üzerinde birtakım oynamalar yapmak suretiyle hidrojen gazı elde etmeye çalışıyor.
A.B.D Enerji Bakanlığı da, tasarının ticari açıdan geçerli kılınabilmesi için araştırmaya her yıl mali destek sağlıyor.
Teori son derece basit
Tasarı son derece basit bir görüşe dayanıyor: suyla dolu saydam bir tüp alıp, buna Chlamydomonas reinhardtii adlı yeşil yosundan katıp güneşe bırakın.
Yosun, fotosentez sürecinin bir yan ürünü olarak, doğal yöntemlerle hidrojen üretecektir.
Bu aşamadan sonra yapmanız gereken tek şey, gazın toplanabileceği bir sistem oluşturmaktır. Böylelikle, bir hidrojen çiftliği elde etmiş olursunuz.
Gelgelelim, söz konusu yöntemi hemen yaşama geçirmeden önce, bunu uygulamanın inanılmaz biyomühendislik hünerlerini gerektireceğini, bugüne dek birkaç laboratuvarda ancak bir iki ilkörnekten öteye gidilemediğini de akılda tutmak gerekiyor.
Melis ticari bir hidrojen çiftliğinin güneş enerjisini yaklaşık %10’luk bir verimle hidrojene dönüştürmesi gerektiğine inanıyor.
Yüzde 10’u bulma
Halihazırda onun ve başka araştırmacıların sürdürdükleri deneylerde bu oran % 0,1’in bile altında kalıyor.
C. Reinhardtii’ nin büyük miktarlarda hidrojen üretebilmesi, yosunlarda fotosentez sürecinde köklü oynamalar yapılmasını gerektiriyor.
Araştırmacılar, hem foto sentez sürecinde yosunlarda ortaya çıkan problemleri, süreci durduracak veya kesintiye uğratacak yan ürünlerin üretimlerini gidermeye, sistemin gece gündüz üretimini sağlamak için sorunları çözmeye çalışıyorlar.
Güneş enerjisinden tam anlamıyla yararlanmak, ve fotosentez olayılının sadece temiz ve kullanılabilir hidrojen elde edilmesini sağlamak için daha önlerinde çok yol var.
Hatta yosunların üzerinde genetik oynamalar yapmak ve yosunların fotosentes sırasında istenmeyen enzimleri üretmelirini engellemek bile bu problemler arasında. bu farklı enzimi üretmeleri sağlanabilir.
Şirketler seyrediyor
Ayrıca hidrojen çiftliğinde verimin en yüksek düzeye çıkarılabilmesi için, güneş ışığının yosun kültürlerini içeren borulara geçmesi gerekiyor.
Hidrojen üretiminin yaşama geçirilmesinin böylesine incelikli genetik işlemleri gerektirmesi yüzünden, dünyanın önde gelen enerji şirketleri bu gelişmeleri dışarıdan izlemekle yetiniyorlar.
ConocoPhillips şirketinin araştırma geliştirme başkanı Steve Schlasner mikrobun özellikleri kesin olarak belirlenmeden bir hidrojen çiftliği tasarlamanın çok güç olacağına dikkat çekiyor.
Bu arada Enerji Bakanlığı yatırımlarının zamanla meyvesini vereceğine ve hidrojenin geleceğin çevre dostu yakıtı olarak yaşamımızın kaçınılmaz bir parçası olacağına inanıyor.